نقد و بررسی جذاب Ogre Console Edition

Ogre یک بازی جدید رومیزی کلاسیک است که از دهه 70 به هر شکلی وجود داشته است. همانطور که بازی‌هایی مانند Hero Quest یا نسخه‌های قبلی Dungeons & Dragons را به خوبی به یاد می‌آوریم: برای بازیکنان مسن‌تر، این‌گونه بازی‌ها نوعی نوستالژی قوی برای جلسات بازی دوران کودکی ایجاد می‌کنند. Ogre on the Switch درگاهی از اقتباس رایانه شخصی در سال 2017 از آن تجربه کلاسیک است. بازی پایه بسیار تأثیرگذار است و توسعه‌دهنده Auroch Digital، با این اقتباس جذابیت خود را به خوبی جلب کرد. مشکل اصلی این است که Ogre واقعا سن خود را از طریق سیستم های خود نشان می دهد. بازی های رومیزی بی شباهت به بازی های ویدیویی نیستند. همانطور که سازندگان تکنیک ها و مکانیک های جدید را یاد می گیرند، طرح ها در نوع خود تغییر می کنند. به عنوان مثال، بازی‌های رومیزی اقداماتی را برای حذف تاس‌های تاس از سیستم‌ها تا حد امکان انجام داده‌اند، تا عنصر شانس را کاهش دهند و بر تعامل غیرمستقیم بازیکن تمرکز کنند (یعنی بازیکنان حداقل توانایی برای تأثیرگذاری بر بازی بازیکن دیگر و برنده را دارند. کسی است که کار خود را به بهترین شکل انجام می دهد). این «Eurogames» ژانری است که بسیار مد روز است، و اگر شما بازی Catan، Carcassonne، پورتوریکو، Agricola، Lords of Waterdeep، Ticket to Ride، Wingspan یا هر یک از دوجین نمونه محبوب دیگر را بازی کرده اید، پس می توانید بازی کنید. می دانند چگونه کار می کنند. اینها به قدری محبوب بوده اند که توسعه دهندگان دیگر «ژانرهای» بازی های رومیزی را تحت تأثیر قرار داده اند تا به همین ترتیب تمرکز بر تصادفی سازی را کاهش دهند و در عوض سیستم های یادگیری آسان اما پیچیده ای را در اختیار بازیکنان قرار دهند که به تفکر منطقی و خلاق پاداش می دهد. Ogre از زمان‌های قدیمی‌تری می‌آید، جایی که تاس‌ریزی در نتیجه اکثر بازی‌ها بسیار تأثیرگذار بود. به دورانی فکر کنید که مردم در آن بازی Monopoly، Risk، The Game Of Life، Clue/Cluedo، Axis and Allies و غیره را انجام می دادند. اینها همه بازی‌هایی بودند که در آن شانس خالص می‌توانست بهترین برنامه‌ها را زیر پا بگذارد و شما را شکست دهد. آیا این می تواند هیجان انگیز باشد؟ مطمئن. هیچ چیز مانند پرتاب تاس به پایین نیست، زیرا به خوبی می دانید که نتیجه می تواند تفاوت بین پیروزی و باخت باشد. اما در عین حال آن رویکرد بسیاری از آژانس را در نتایج از دست بازیکنان خارج کرد.

Ogre به شدت به تاس ریختن متکی است. این یک بازی رزمی نظامی است و در نتیجه دارای جهت گیری استراتژیک است، و ویژگی جالبی دارد که به کیفیت استراتژیک آن می افزاید (به زودی به آن خواهیم رسید)، اما همچنین یک بازی است که در آن یک نمونه از شانس خالص وجود دارد. بین با ارزش ترین واحد شما که از یک حمله کاملا سالم جان سالم به در می برد یا کاملاً نابود می شود. کارهایی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا شانس ها را به نفع خود جمع کنید (به عنوان مثال، حمله به یک دشمن با یک واحد ممکن است نیاز به تاس "5+" برای از بین بردن دشمن داشته باشد، اما حمله به دشمن با پشته ممکن است به معنای " رول 2+ اینچی کافی خواهد بود)، اما همیشه این احتمال وجود دارد که همه چیز اشتباه شود. چند تاس بد ریختن پشت سر هم می تواند به شدت خسته کننده باشد. ویژگی عجیب بازی این است که دو طرف مقابل یکدیگر از راه دور حتی در ساخت و ساز نیستند. در یک طرف یک "اگر" قرار دارد - واحدی از قدرت بسیار زیاد، که معمولاً هدفش پایین آمدن از یک لبه تخته است. طرف دیگر متشکل از پیشاهنگی از تانک ها، واحدهای موشکی و پیاده نظام است. به طور جداگانه، همه آنها به طور گسترده ای توسط Ogre مغلوب می شوند، اما آیا تیم می تواند برای سرنگون کردن فرد قدرتمندی که با آن روبرو هستند گرد هم آیند. این واقعاً یک مفهوم عالی است، و در مکانیک بازی می‌توانید در واقع قسمت‌های مختلف Ogre را هدف قرار دهید. آیا در تلاش برای شکست دادن توپی که صفوف شما را تضعیف می کند، در حالی که هدف واقعی شما ردهای Ogre است که آن را به هدف خود می رساند، خطر هدر دادن چرخش را دارید؟ تانک را با تمام چیزهایی که دارید باتلاق می کنید، به این امید که اعداد و ارقام محض این کار را انجام دهند، یا در عوض سعی می کنید جنگ فرسایشی را انجام دهید؟ همه اینها چالش های استراتژیک خوبی هستند که باید به سمت بازیکنان پرتاب شوند. اگر فقط تاس انداختن برای بازگرداندن پاسخ بازیکن به چالش ها ممکن نبود.

با این حال، نکته بسیار مهمتر این است که در این بسته چیزهایی برای انجام وجود ندارد. تعداد انگشت شماری «کمپین» و «درگیری» وجود دارد که اساساً یکسان هستند (سناریوهای جنگی، یا کمابیش از نظر اهداف و مقاصد یکسان)، و چند نفره محلی وجود دارد، اما چند نفره آنلاین وجود ندارد. این نظارت بسیار مهم است زیرا هوش مصنوعی Ogre ناتوان است. با وجود اینکه در دو بازی اولم اشتباهات استراتژیک واقعا وحشتناکی انجام دادم، و با وجود اینکه قبلاً هرگز Ogre بازی نکرده بودم، هنوز یک مسابقه را نباختم. حداقل، Ogre به بازی آنلاین نیاز داشت تا به طرفداران استراتژی - تنها مخاطبان این بازی - چیزی قابل توجه برای نیش زدن بدهد. در نهایت، به عنوان یک عنوان تک نفره، فقدان روایت نیز مانع ماندگاری طولانی مدت آن می شود... و نه، متن کوتاه یک پاراگراف برای توضیح سناریو به عنوان داستان سرایی به حساب نمی آید. Ogre یک بازی بسیار تأثیرگذار و مهم است و بر این اساس، انتخاب این عنوان به خاطر نوستالژی ممکن است ارزشی داشته باشد. با این حال، از نظر سلامت یکی از ضعیف‌ترین بازی‌های رومیزی روی سوییچ نیز هست. فقدان هوش مصنوعی مناسب و بازی چند نفره که فقط به صورت آفلاین در دسترس است، مسائلی هستند که هیچ بازی استراتژیک تخته ای در سال 2022 نمی تواند بر آنها غلبه کند.